Mudurnulu Dâvûd-ı Halvetî ve Gülşen-i Tevhîd ü Tahkîk Adlı Eserindeki Dil ve İfade Özellikleri
Dâvûd-ı Halvetî XV. yüzyılın ikinci yarısı ve XVI. yüzyılın başlarında yaşamış Mudur¬nulu mutasavvıf bir şâirdir. Halvetî tarîkatı şeyhi olan Dâvûd-ı Mudurnî’nin günümüze ulaşan yegâne eseri Gülşen-i Tevhîd ü Tahkîk’tir. 913/1508’de Mudurnu’da yazılan bu mesnevî, “dinî-tasavvufî ve ahlâkî” bir eserdir. Eser, dil açısından “Eski Anadolu Türk¬çesi” özellikleri göstermekle beraber Arapça-Farsça kelime ve terkiplerin de sayıca art¬maya başladığı bir dönemde yazıldığından “geçiş dönemi” eseri görünümündedir. Gülşen-i Tevhîd ü Tahkîk’te, dînî-tasavvufî edebiyat ürünlerinde kullanılan anlatım şe¬killerinden “nasihat ve hitap yoluyla, doğrudan doğruya, tahkiye, mükâleme ve soru yo¬luyla, delîl ve ispat yoluyla anlatım”ın çeşitli örnekleri görülmektedir. Anahtar Kelimeler Dâvûd-ı Halvetî, Gülşen-i Tevhîd, Mesnevî, Dil ve İfade Özellikleri
|
|