AHMED ZİYAÜDDİN GÜMÜŞHANEVÎ (1813/1893)’DE RUH- NEFİS MÜCÂHEDESİ
Tasavvufî anlayışa göre ruh, iyiliğin; nefis de kötülüğün kaynağıdır. Melek, kalbe Takva aşılarken; şeytan ise nefse fenalık
aşılar ve kalbin organlara devamlı olarak kötülük yaptırmasını ister. Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevî’ye göre nefisle sürekli bir
mücâhede içerisinde olan ruh, madde ile çeşitli şekillerde perdelenmiştir. Bu perdelerden her biri açıldıkça, ruha asıl âleminden bir
pencere açılmış olur. Bu pencerelerden sızan nur ile de ruh aydınlanmaya ve şeffaflaşmaya başlar. Engelleyici perdelerin bütünüyle
aralanması halinde ruh, baştanbaşa nur kesilir. Bundan dolayı bu makalede Gümüşhanevî’ye göre ruh ve nefsin mahiyeti, nefis
mücâhedesinde nefsi tanımanın önemi ile nefse galip gelme yol ve metotları üzerinde durulmuştur Anahtar Kelimeler Nefis, Ruh, Mücâhede, Gümüşhanevî.
|
|