İbn ARabî’de Mistik Sembolizm
(The Mystical Symbolism of Ibn al-‘ARabī) |
Özet
Endülüslü ünlü sûfî-düşünür Muhyiddîn İbn ARabî’nin (1165–1240) eserleri ve fikirleri İslam düşüncesi üzerinde derin ve silinmez bir iz bırakmıştır. Başından itibaren sevenleri ve tâbileri onun fikirlerini anlamaya, açıklamaya ve yaymaya çalışırken, muhâlifleri onun görüşlerini çürütmeye ve İslam-dışı olduğunu göstermeye uğraşmışlardır. Yine onun taraftarları onu “Şeyh-i Ekber” ismi ile anarken, karşıtları onu “Şeyh-i Ekfer” yaftası ile kötülemişlerdir. Şeyh’in şahsiyetinin ve fikirlerinin sevenleri ve karşıtları tarafından algılanması ve anlaşılması/yorumlamasındaki bu büyük farklılık çoğu kez Şeyh’in öğretisini ifade etme biçimine, yani üslubuna râcidir. Bu çalışmanın amacı da İbn ARabî’nin görüşleri ile bu görüşlerin ifadesinde kullandığı dil arasındaki güçlü ilişkiyi ortaya koymaktır.
Anahtar Kelimeler
Vahdet-i vücûd, ayna sembolizmi, harf sembolizmi, ışık sembolizmi.
Abstract
The works and ideas of the celebrated Andalusian Sufi-thinker Muhyiddīn Ibn al-‘ARabī (1165–1240) have left a profound and inerasable imprint on Islamic intellectuality. From the beginning, his lovers and followers have endeavored to understand, explain as well as disseminate his ideas, whereas his detractors have tried to refute and “de-Islamize” his views; whereas his proponents called him “the Greatest Master” or “Doctor Maximus”, his opponents labeled him as “the Greatest Nonbeliever.” This huge discrepancy as to the perception of the Sheikh’s personality and the understanding and explanation of his ideas on the part of his lovers and detractors goes largely back to the way the Sheikh expressed his doctrine, i.e., to his writing strategy. The purpose of this study is to show the strong relationship between the views and language of Muhyiddīn Ibn al-‘ARabī.
Keywords
Wahdat al-Wujūd (Unity of Existence), mirror symbolism, letter symbolism, light symbolism.
|
Bu eserin tam metnini indirmek için tıklayın
